Zondag match gevist op een kleine vijver. Er was nergens iets gevangen en zo'n half uur voor einde begin ik in het kantje op kleine vis te vangen. En opeens begint mijn dobberke heel rustig links, rechts te gaan, zonder onder te gaan, ik blijf dus wachten op de beet, maar niks. Ik sla lichtjes aan om te kijken of aas er nog aanhangt, en ik zit vast, geen beweging in te krijgen... ik dacht bij mezelf, weeral een stok gevangen. En dan begint mijn dobberke toch weer te bewegen, links, rechts in de kant... spannend natuurlijk. Ineens zie ik daar zo'n oranje karperstaart op die plaats, en grote schubben... ik beweeg nog eens met mijn stok en ja hoor... die karper hing aan mijn lijntje. Die bleef dus rustig verder azen met de haak in zijn bek, ik trok ook niet aan de lijn, alles wat ik deed was de spanning behouden. Heel rustig schepnet eronder en de buit was binnen... karper van 6 kilo
Het water was daar maar 50 cm diep en de karper was mooi in het ledergedeelte van zijn bek gehaakt... bovenlijn 12 en onderlijntje 10/100 met drie deeltjes van een Elite stok, dus géén karperstok, en zonder elastiek. Matchke gewonnen, 5 min voor einde.
Heeft nog iemand ooit zo'n rustige karper gevangen? Hij deed echt geen moeite om weg te komen. En ik kon hem gewoon zien azen en rondzwemmen. Hij was ook niet ziek of zo, het was een prachtig gaaf exemplaar. Ik denk dat die niet eens doorhad dat hij gehaakt en gevangen was
